สก ๒ หมายถึง น. ผม. (ข. สก่).
(โบ) ก. สะเด็ดนํ้า เช่น เอาข้าวที่ซาวนํ้าแล้วใส่ในตะแกรงเพื่อให้นํ้าแห้งเรียกว่า สก.
[สะกะตะ] น. เกวียน. (ป.).
[สะกะตะ] น. เกวียน. (ป.).
[พาระ] น. ของบรรทุกเกวียน.
[สะกะ, สะกิ] น. ธรรมที่พระสกทาคามีได้บรรลุ. (ป. สกทาคามิผล,สกิทาคามิผล; ส. สกฺฤทาคามินฺ + ผล). (ดู ผล).
[สะกะ, สะกิ] น. ธรรมที่พระสกทาคามีได้บรรลุ. (ป. สกทาคามิผล,สกิทาคามิผล; ส. สกฺฤทาคามินฺ + ผล). (ดู ผล).
[มัก] น. ทางปฏิบัติที่ให้สําเร็จเป็นพระสกทาคามี. (ส. สกฺฤทาคามินฺ +มารฺค; ป. สกทาคามิมคฺค, สกิทาคามิมคฺค). (ดู มรรค).